We zijn geweldig

Voor een eerste keer is het gisteren wel goed gegaan. Sara kende haar tekst wel beter dan ik, maar we hebben er ons toch nog door getrokken. ’t Is wel weer raar om terug al die opmerkingen te krijgen, maar we doen het natuurlijk om te verbeteren. Volgende week moet het lukken zonder naar de tekst te loeren. Al bij al heb ik niet zo’n grote lappen tekst (en zijn er enkele scènes waar we niet in voorkomen), dus dat zou geen te groot probleem mogen zijn.

Voor het decor zijn de eerste ideetjes, na het reusachtige kasteel van vorig jaar, iets eenvoudiger. De zwarte doeken gebruiken we opnieuw om de achtergrond af te schermen, en dan witte doeken ervoor waartegen we kunnen projecteren. Daar maken we dan de echte, wisselende achtergrond van (de stad, het bos…). Hoe we dat technisch allemaal gaan aanpakken zien we nog wel, we moeten alleen zien dat we het niet gaan overengineeren. Eens bij de mannen van MAT langsgaan om te horen of die kunnen helpen. Ze zijn nu al allerlei constructies boven de agora aan het hangen, misschien dat we daar iets van kunnen gebruiken.

Straks eerste kennismakingsavond – benieuwd welke nieuwe gezichten we gaan zien!

Knosos

Vorige week donderdag ben ik naar GovCamp geweest, een soort van zelf-organiserende conferentie voor mensen die rond e-Gov bezig zijn. Daar waren ook een aantal groepen aanwezig die eerder bezig zijn met tagging en netwerken en zo, en daar heb ik iets interessant gezien dat van dienst kan komen voor Project Alfa.

Het probleem met Project Alfa is dat je een hoop mensen hebt die op een heel losse manier met elkaar verbonden zijn. Iedereen heeft zijn eigen kennis en zijn eigen interesses, er zijn een aantal projecten aan het lopen, er zijn losse ideetjes…

Er zijn al verschillende pogingen gedaan om hier structuur in te brengen. De beruchtste was wel de Sharepoint. Dat is een geweldig systeem van Microsoft om on-line samen te werken, en ik geloof wel dat het in sommige situaties zijn nut kan bewijzen (als je in een perfecte Windows+Office omgeving werkt), maar voor ons ging dat dus niet echt. De structuur was een beetje te rigide om vlotte werking toe te laten. Bovendien was er niet genoeg infrastructuur om dat alles vlot draaiende te kunnen houden. Er hebben mensen veel tijd en moeite in gestoken, maar spijtig genoeg is dat dus nooit echt van de grond gekomen (zoals we meer binnen i-City, maar goed, ik ben eeuwig optimist).

Afgelopen donderdag heb ik een demonstratie van KnoSoS gezien. KnoSoS staat voor Knowledge Sharing over Social Software (inderdaad, de afkorting klopt niet helemaal), en is een project van de VUB en de KHMechelen. Het werkt verder op Drupal (zoals bijna alles blijkbaar tegenwoordig), en wordt zonder problemen weggegeven (“licentie? euh… die van drupal zeker? wat is dat? gpl? whatever, ’t maakt ons niet uit”). Je kan gemakkelijk met tags aanduiden waar je mee bezig bent, en groepen aanmaken om interesses te delen. ’t Is allemaal erg los, wat volgens mij betekent dat het voor de groep die de Alfa’s (hopelijk nog) zijn, een erg nuttig instrument kan worden om alle informatie nu eens eindelijk samen te brengen, zodat er geen dubbel werk meer wordt gedaan.

Iets om deze week eens aan Nele of zo te tonen…

Eindelijk een echte universiteit

Vandaag heb ik een nieuwe ervaring beleefd: het voelde aan alsof ik op een echte universiteit zat. ’s Ochtends om negen uur naar mijn eerste les Wetenschapsfilosofie, een verplicht vak voor anderen, een mogelijk keuzevak voor mij. We hadden toch nog geen uurroosters voor de masterjaren, dus had ik niet veel anders te doen.

En kijk eens aan: het was een interessante les. Iets totaal anders dan wat we de voorbije jaren gekregen hebben. Een grote groep, en de grote hoop die er niet echt zin in hadden, da’s waar. De prof was dus niet altijd even goed te volgen, maar ik vond het toch interessant wat ik te horen kreeg. Het was echt verfrissend om eens op die manier naar de wetenschap te kijken (en verhip, je zou zelfs gaan denken dat informatica ook een wetenschap is).

In de namiddag was er een kleinere bijeenkomst met enkel de informatici. Het is de bedoeling dat we in kleinere groepjes rond een bepaald onderwerp gaan werken. Omdat we zelf zoveel mogelijk uit dit vak moeten halen, mogen we zelf kiezen wat dit onderwerp moet zijn. Stijn had net als ik actief voor dit vak gekozen, en hij is ook wel iemand met wie je een iets filosofischer discussie kunt houden (al was het maar door zijn baardje). Ik weet niet direct wie er nog met ons mee zou kunnen doen, dus misschien dat ik Niels kan overtuigen om dit vak bij te doen? Het zijn maar drie studiepunten, dus dat kan niet zo’n probleem zijn. Dat is wel een probleem voor mij, want ik moet (met mijn eindwerk erbij) vijftien studiepunten in mijn derde jaar opvullen. Dit jaar zijn er twaalf studiepunten aan het eindwerk toegekend, en drie aan wetenschapsfilosofie, maar volgens Jelle zal mijn eindwerk toch nog maar voor tien studiepunten tellen.

Morgen ga ik ook eens bij het vak ‘Creativiteit’ kijken. Dat is van de economen, maar Vicky heeft dat vorig jaar ook gevolgd, en in haar traject kunnen plaatsen. Ook dat zijn maar drie studiepunten, dus ik weet niet of dat gaat lukken.

Deze week moeten we onze keuzes voor de optievakken doorgeven via het geweldige elektronische systeem, dat bij mij al direct fouten gaf. Misschien eens bij de studietrajectbegeleider langsgaan?

Eerste mobiele testjes

Woensdag is er een test van het Mesh-netwerk dat Telenet blijkbaar in Hasselt wilt uitrollen om een betere WiFi-dekking te krijgen. Tegelijk gaan we een aantal experimentjes doen om te bepalen hoe we nu precies op Dwars door Hasselt de positie van de lopers gaan doorsturen.

De twee kanshebbers zijn GPRS en een eigen oplossing via de radio. Robin houdt het liever op GPRS, maar Hans is samen met Bram op het radio-idee gekomen.

GPRS is technisch simpel, kunnen we zo gebruiken, maar kost geld. Per zender moet je betalen, en het idee zou zijn om meerdere zenders te gebruiken (dan kan je de koploper volgen, en een aantal mensen in het peloton). Als we via Orange World werken (dan heb je wel een Mobistar abonnement nodig, maar we kennen wel mensen die dat hebben en hun GSM een dag kunnen missen), dan kost ons dat 15 euro per GSM. Daarvoor kunnen we op één maand tijd tien megabytes versturen, wat ruimschoots moet volstaan.

Een andere mogelijkheid is dus via PMR (Private Mobile Radio) te werken. Dan heb je een ontvanger nodig (liefst op een hoge plaats – hallo PHL-toren!), en meerdere zendertjes. Bram heeft zo’n aantal zendertjes liggen, maar ik weet nog niet hoe groot die eigenlijk zijn. Als we dat met een loper meesturen, mag dat natuurlijk geen kilo’s wegen en langs alle kanten hangen te bengelen (tenzij we het op een fiets monteren).

Zo’n radio is een analoog kanaal, dus moeten we de informatie nog op een digitale wijze van de ene naar de andere kant krijgen. Ik ken geen kl*te van al die fysische dingen (frequentie, amplitude, ruis, hoe je dat er uit krijgt…), daarom dat ik ook informatica doe: dat ik mij met heel de hardware niet bezig moet houden. Eerst kwam Hans met compleet bizarre ideeën af om weet-ik-veel wat voor protocol te gebruiken – waar dan uiteraard een client voor de Pocket PC, én een ontvanger (liefst op Linux) voor moest gemaakt/gevonden worden. Gelukkig zijn we dan op eenvoudiger dingen overgestapt, en nu zouden we de gegevens via Morse-code doorsturen. Het voordeel is dat Hans beweert daar een robuuste ontvanger voor te hebben, dus ik moet enkel signaaltjes uitzenden. En dat moet nog net lukken.

De client heb ik geschreven in C#, gebruik makend van .NET Compact Framework, en OpenNETCF. Niet omdat ik dat allemaal geweldig ken, maar wel omdat dit werkt, en omdat Visual Studio bijna alles voor mij schrijft. Ik heb totaal geen idee wat er achter de schermen allemaal gebeurt, ik klik maar op knopjes tot het compileert en op die Pocket PC blijft staan. Misschien op termijn eens opnieuw wat lezen over C# en .NET. Ik ben een (hele) tijd geleden daarover in een boek gestart in de Safari Bookshelf, maar dat abonnement heb ik nu al bijna een jaar niet meer, omdat ik er gewoon niet genoeg tijd voor had (of voor kon vrijmaken). Misschien eens zien of ze dat in de ACM Library aanbieden. Of bij ons in de bib natuurlijk.

Brand!

Neen, bij ons wordt er niet gediscrimineerd hoor…

Eerste repetitie

Zodadelijk de eerste repetitie van ons nieuwe stuk, “Het jaar van de Rat”, door Wim Geysen. De opvoering is voorzien voor de week van de twaalfde februari. Ik speel dit jaar een van de grotere rollen, wat ook betekent dat ik meer tekst te onthouden heb. Laat dat nu net een van mijn minder sterke kanten zijn…

Maar goed, ik speel meestal samen met Sara en Peter, en die zijn volgens mij ook niet altijd even stipt in het blokken van hun teksten. Dan kunnen ze toch niet enkel over mij foeteren :-p